Pagina's

maandag 22 oktober 2012

Ja, maar het is gratis!

We blijven maar pillen slikken en laten ons injecteren alsof ons leven er vanaf hangt. Dat kan toch niet goed zijn? Wie verzint dat nu allemaal? Wie schrijft ons eigenlijk de wet voor als het gaat om onze gezondheid en ons lijf? We hebben toch zeker zelf de regie over ons eigen lijf.

“Ga wél door met die griepvaccinatie” kopte de NRC op 9 oktober in een door huisarts Ted van Essen geschreven artikel. “De griepprik werkt weldegelijk, hoewel niet optimaal. Zolang er geen beter vaccin is, moeten we ermee doorgaan”, betoogde hij. De conclusie over de werking is zo nodig nog schokkender. Uit onderzoek blijkt dat de griepprik een werkzaamheid heeft van ca. 50 procent. Doorrekenend bij een werkzaamheid van 50 procent voorkomt de griepprik dat tussen de 6 en de 11 van de 100 personen daadwerkelijk griep krijgen. Dit betekent dus dat zeker 78 op de 100 personen zich met vergif laten injecteren terwijl dat niet nodig is.

De hoogste vaccinatiegraad ter wereld
Even verder in het artikel huldigt Van Essen het efficiënte Nederlandse systeem van vaccineren waarbij de risicogroepen door de huisarts worden uitgenodigd. Hierdoor hebben wij vrijwel de hoogste vaccinatiegraad ter wereld, zelfs tijdens de pandemie. Hoera! Wat een verworvenheid. Hulde aan de farmaceutische industrie en de zonder winstoogmerk werkende huisartsen. Tenminste nog iets wat onze economie doet groeien.

Bij het lezen van het artikel moest ik gelijk denken aan de uitspraak van voormalig minster Els Borst in het programma Zembla in januari 2010 over de werking van de alternatieve gezondheidszorg: “Het werkt niet, maar het helpt wel”. Ook de marketingslogan van WCeend dringt zich aan mij op bij het lezen van het artikel: “Wij van WC eend adviseren WC eend.” Het is een schaamteloos free publicity artikel waar de marketingafdeling van gerenommeerde bedrijven hun vingers bij af zouden likken.

Verontruste Moeders
De groep Verontruste Moeders, ontstaan uit de onvrede over de verspilling van de ingekochte hoeveelheid Mexicaanse griepvaccins door Minister Klink in 2009, zijn al meer dan een jaar actief om aandacht te vragen voor de misstanden in de gezondheidszorg en de farmaceutische industrie. Niet alleen de miljoenenverslindende kostenpost verontrust de moeders maar nog meer de gedweeheid waarmee de bevolking zich (als proefkonijnen) van alles laat inspuiten.

De bewijzen stapelen zich op dat vaccinaties helemaal niet zo goed zijn voor onze gezondheid. Vooral bepaalde conserveringsmiddelen in vaccins voor jonge kinderen zijn aangewezen als oorzaak van autistische aandoeningen. Zelf ben ik nooit zo’n voorstander geweest van vaccinaties, maar toch ging ik als jonge moeder ook mee in het vaccinatieprogramma dat door de consultatiebureaus wordt uitgevoerd. Het gaat immers toch om de gezondheid van je kind!

De baas in eigen lichaam
Vooral stuitend in het artikel van Van Essen is dat het vaccineren van zwangeren ‘topprioriteit’ is als het gaat om de griepprik. Als je gezond bent neem je toch geen enkel risico als je een kind verwacht. We doen er alles aan om ons kind zo optimaal mogelijk op de wereld te zetten door niet te roken of te drinken en geen rood vlees of rauwmelkse kaas te eten. Maar genoeg vrouwen laten zich toch vaccineren. Ik ben altijd erg achterdochtig geweest op dat punt. Wie kent niet de softenonaffaire? Bij het gebruik van foliumzuur had ik al zoiets van: “Moet dat nou?”

Het is wel duidelijk dat de gezondheidszorg een belangrijke industrie is geworden. Met een jaarlijkse stijging van de zorgvraag van tussen de 5 en 7 procent zijn de ziekenhuizen een groeisector. Althans tot voor kort, want ook hierin lijkt het tij te keren. Zijn we dan toch eindelijk wakker aan het worden en nemen we de zorg voor ons lichaam in eigen hand? Of is het puur een financiële kwestie omdat we meer eigen risico gaan betalen voor iedere verrichting? Of wellicht omdat mensen gaan shoppen in het buitenland?

Het is toch gratis
Zolang we de ongebreidelde ‘consumptie’ van de gezondheidszorg een halt toe kunnen roepen is het mij om het even waarom mensen zich
op dit moment niet laten behandelen. Zelf ben ik verder wijs geworden door de “Gezond Verstandavonden” die door de Verontruste Moeders worden verzorgd. Toen ik onlangs in een discussie over de jaarlijkse oproep voor de mammografie liet ontvallen dat ik daar niet aan meedoe, viel het hele gezelschap vrouwen stil, tot iemand opmerkte: “Ja, maar het is toch gratis!”

Ik had weinig zin om uit te leggen dat röntgenstralen ook niet geheel ongevaarlijk zijn en dat ik mijn eigen lichaam wel kan onderzoeken. En nog belangrijker: ik vertrouw op mijn eigen intuïtie en weet wanneer er met mij iets mis is. Gratis of niet, ik bepaal zelf wel wat goed is voor mij of mijn lijf, daar heb ik geen buitenstaander voor nodig. Ik hou de regie in eigen hand.

vrijdag 19 oktober 2012

Is dit nu democratie?

In de Verenigde Staten is de strijd om het presidentschap in volle gang. In de opiniepeilingen ligt de zittende Democratische president Barack Obama nog steeds voor op zijn uitdager de Republikein Mitt Romney. Maar de Republikeinen nemen de democratie in eigen hand.

Foto: Reuters
Het is algemeen bekend dat vooral de arme zwarte bevolking massaal haar stem uitbrengt op een Democratische kandidaat. Zeker nu weer op Barack Obama, de eerste zwarte president van de VS ooit. Daar proberen de Republikeinen een stokje voor te steken door met wetgeving te komen waardoor de armere bevolking minder makkelijk kan stemmen. De identificatieplicht met foto is in een aantal staten, waaronder Pennsylvania, overhaast ingevoerd. Dit werpt een extra drempel op vooral voor mensen die niet zo mobiel zijn zoals zieken en armen. Voor veel armen extra lastig omdat ze momenteel geen enkel identiteitsbewijs bezitten en sommigen zelfs niet in het bezit zijn van een geboortebewijs waarmee ze een legitimatiebewijs kunnen aanvragen.

Romney is al ernstig in verlegenheid gebracht door de openlijke aanpak van de armste stemmers na de  uitlating van Mike Turzai.
De arme kiezer wordt geweerd, ontkennen heeft geen zin meer. Ook in 2000 waren er al vergelijkbare acties vanuit de Republikeinen.

Democratie ondermijnende praktijken
Dat zelfs in democratische landen eenvoudigweg kiezers geweerd kunnen worden is maar bij weinigen bekend. Er zijn vele manieren om bepaalde kiezers te weren, zoals:
• Legitimatieplicht inclusief foto;
• Geen stempas toesturen;
• Verkorten van openingstijden of onbereikbare stembureaus;
• Het aantal stembureaus beperken, waardoor wachtrijen ontstaan;
• Onduidelijke procedure voor mensen zonder vaste woonplaats;
• Onduidelijkheid over de plaats waar gestemd kan worden.

Oren laten zien
Op het eerste gezicht lijkt de legitimatieplicht bij het kiezen in onze ogen een normale zaak. Ieder kiezer in Nederland moet zich voor de gang naar het stemhokje kunnen identificeren. Bij ons is dat nog niet zo lang gelden in etappes maar vooral geruisloos ingevoerd. Niets mis mee zou je denken, temeer omdat alle Nederlanders zich te allen tijde moeten kunnen legitimeren. Maar is dat wel zo normaal? We hebben toch jarenlang prima rondgelopen zonder legitimatie. Ook het stemmen ging toch altijd prima zonder?

Laten we nog even verder kijken. Neem alleen al de eisen waaraan een foto voor een ID moet voldoen. Zelf moest ik mijn haar achter mijn oren doen terwijl ik dat nooit zo draag en mocht ik beslist niet lachen. Ook mijn zoon moest eraan geloven en zijn oren laten zien. Normaal draagt ook hij zijn haar over zijn oren. Dus staat hij nu keurig met zijn haar achter zijn oren op de foto en lijkt hij meer op een meisje dan op een jongen. Heel raar. Temeer omdat allochtone vrouwen die een hoofddoek dragen hun oren niet hoeven te tonen!

Bureaucratische drempels
Als je denkt dat ondemocratische praktijken alleen mogelijk zijn in de VS nou dan kom je van de koude kermis thuis. Ook binnen het Nederlands kiesstelsel zijn flinke obstakels opgeworpen. Alle nieuwe partijen die mee willen doen aan de verkiezingen moeten niet alleen €11.000,- betalen maar ook 600 ondersteuningsverklaringen regelen. Dat is een enorm tijdrovende handeling waarbij een zeer nauwkeurige administratie is vereist. De kleinste administratieve fout kan al leiden tot uitsluiting van deelname.

Zelf was ik dit jaar verkiesbaar voor Partij van de Toekomst en heb de belemmeringen persoonlijk ervaren. De ondersteuningsverklaringen moesten midden in de vakantietijd binnen vier vastgestelde dagen worden verkregen. Iedere Nederlander die bereid is zo’n verklaring te tekenen moet daarvoor naar zijn eigen gemeentehuis voorzien van identiteitsbewijs om ter plaatse een specifiek document te ondertekenen wat vervolgens, inclusief stempel, moet worden ingeleverd bij de betreffende politieke partij. Allemaal zeer omslachtige handelingen die niet gelden voor bestaande partijen!

Gemeente Zoetermeer in de bocht
Vooral met de gemeente Zoetermeer had ik een democratieondermijnende ervaring. De Kiesraad had via een memo aangegeven dat voor het verkrijgen van ondersteuningsverklaringen het de politieke partijen was toegestaan om mensen aan te spreken in de openbare ruimte van een gemeentehuis. Toch is hierover veel onduidelijkheid geweest en heeft iedere gemeente zijn eigen regels gesteld, wat behoorlijk wat conflict en ergernis heeft opgeleverd.

Van het hoofd van de afdeling verkiezingen van de gemeente Zoetermeer mocht ik niet binnen in de openbare ruimte mensen aanspreken. Toen ik mij buiten het gebouw had opgesteld werd ik uiteindelijk door de bewaking op nogal intimiderende wijze verzocht om minimaal 50 meter bij de entree van het gebouw vandaan te gaan staan! Erger was nog de wachttijd voor de burgers die bereid waren Partij van de Toekomst te ondersteunen. Om een simpele handtekening te kunnen zetten en een gemeentestempel te verwerven moest iedere keer meer dan een half uur worden gewacht. De door mij ingediende klacht bij de Kiesraad is door de gemeente afgedaan met een briefje dat mijn klacht onterecht was!

Directe democratie
Uit onderzoek door NRC en OverheidinNederland blijkt dat de huidige politiek bestuurders niets zien in politieke vernieuwing. Van de ondervraagden vindt 56 procent dat er een kiesdrempel moet komen, waardoor het aantal partijen in de Tweede Kamer vermindert. Dit staat haaks op politieke vernieuwing want het ontneemt nieuwe politieke partijen en initiatieven de mogelijkheid om nieuwe ideeën in de Tweede Kamer te krijgen.

Foto: Paul Heringa
Ook van directe democratie is in ons land geen enkele sprake. Uit alle macht probeert men referenda tot het minimum te beperken, met het gevolg dat belangrijke zaken nooit direct door de burgers worden bepaald, maar altijd via de volksvertegenwoordigers. En als er dan eenmaal een wet is aangenomen kan deze ook nog worden afgeserveerd door de Eerste Kamer. Heeft u wel eens iemand kunnen kiezen voor de eerste kamer? Ik niet! Als we de Eerste Kamer zouden willen afschaffen dan kan de Eerste Kamer dit zelf nog tegenhouden. Hoe krom is dat?

Concluderend kunnen we stellen dat ook in een democratie genoeg belemmeringen kunnen worden opgeworpen door de gevestigde partijen om verkiezingen te beïnvloeden en de bezittende macht te behouden.


dinsdag 9 oktober 2012

Waarom zouden we fairtrade kopen?

De algemene perceptie is dat fairtrade producten duurder zijn. Dat is niet altijd een feit. Maar perceptie is niet zo makkelijk te weerleggen. Waarom zouden we dan toch fairtrade producten moeten kopen?

In september 2000 hebben de regeringsleiders van 191 landen de United Nations Millennium Declaration ondertekent, waarmee ze zich hebben uitgesproken voor het terugdringen van de armoede in de wereld. De afspraken die toen zijn gemaakt zijn vastgelegd in acht concrete doelen, de zogenaamde “Millenniumdoelstellingen”, waarmee de armoede in 2015 wereldwijd moet zijn gehalveerd.

Deze doelen zijn:
1. In 2015 is het aantal mensen dat honger lijdt gehalveerd
2. Alle jongens en meisjes in 2015 naar de basisschool
3. In 2015 hebben mannen en vrouwen dezelfde rechten
4. In 2015 is de kindersterfte met tweederde afgenomen
5. In 2015 is de moedersterfte met driekwart afgenomen
6. De verspreiding van ziekten als aids en malaria is in 2015 gestopt
7. In 2015 leven meer mensen in een duurzame samenleving
8. In 2015 is meer eerlijke handel en minder schuld voor ontwikkelingslanden.

Wereldwijd zijn diverse projecten en initiatieven gestart om de millenniumdoelen te ondersteunen, van het verbeteren van de toegang tot schoon drinkwater tot het verstrekken van medicijnen. Er is echter nog een hoop werk te verzetten voordat de doelen ook daadwerkelijk in 2015 zijn bereikt. Op de site van de Verenigde Naties lees je meer over de stand van zaken.

Als resultante van deze afspraken is vanuit Engeland het project Fairtrade Towns opgezet, waarbij Garstang als eerste ter wereld zich ‘stad van de eerlijke handel’ mag noemen. Niet alleen doel 8 wordt in het project voorzien maar ook de doelen 1 en 2 en indirect de overige millenniumdoelen.
Het Fairtrade Gemeente project startte in Nederland op 07-07-07 op initiatief van de Landelijke Vereniging van Wereldwinkels, ICCO, COS Nederland en de Stichting Max Havelaar. En op 9 maart 2009 werd aan Goes en Groningen als eerste in Nederland de titel Fairtrade Gemeente uitgereikt.

Wat houdt Fairtrade in?
De door de regeringsleiders geformuleerde millenniumdoelen staan erg ver af van de individuele burger. Want wat kan jij nu feitelijk doen om de armoede van kinderen in Afrika te verhelpen? Je kunt geld overmaken naar goede doelen, maar in hoeverre heb je daarmee het gevoel daadwerkelijk kinderen structureel aan voedsel te helpen? Het Fairtrade Gemeente project daarentegen maakt de hulp aan ontwikkelingslanden een stuk zichtbaarder.

Fairtrade zorgt voor eerlijke handelsvoorwaarden met kleine boeren en coöperaties in ontwikkelingsgebieden, waardoor producten worden verhandeld met respect voor mens en milieu. Naast de eerlijke handelsprijs zorgt de Stichting Max Havelaar dat de boeren hun productiemethoden kunnen verbeteren zodat de opbrengst per ha toeneemt. Hierdoor zijn de boeren in staat om in hun eigen
levensbehoeften te voorzien en direct betere leefomstandigheden te creëren voor de hele gemeenschap. Het helpt boeren om oneerlijke concurrentie tegen te gaan, helpt in de toegang tot diverse markten en maakt ze minder afhankelijk van prijsspeculaties op de wereldhandelsmarkt.

Wat betekent het voor ons?
In onze welvarende samenleving consumeren we dagelijks heel wat af. Veel van onze consumptiegoederen, komen uit ontwikkelingslanden, waar mensen vaak onder barre omstandigheden werken om ons in onze welvaart te voorzien, zonder dat ze er zelf echt veel beter van worden. Dat weten we natuurlijk al jaren. Maar lage prijzen voor onze consumptie stelt ons in staat nog meer luxe en welvaart te genereren, waarbij we niet altijd oog hebben voor de omstandigheden waaronder ze gemaakt worden.

Willen we toch wat doen voor een betere en vooral eerlijkere wereld dan is het consumeren van fairtrade producten een heel goed startpunt. Hierdoor weten we in ieder geval dat kinderarbeid is uitgesloten en dat kinderen in staat worden gesteld naar school te gaan zodat ze in de toekomst beter in hun eigen onderhoud te kunnen voorzien. En daarmee helpen we toekomstige generaties in ontwikkelingslanden om zelfstandig welvaart te genereren.

Duur? Het is maar hoe je het bekijkt!
De perceptie is dat fairtrade producten duur zijn. Vergelijkingen wijzen uit dat het niet per definitie waar is dat alle fairtrade producten duurder zijn dan hun equivalent. Zeker niet als we ook nog eens rekening houden met duurzame ontwikkeling, dat wil zeggen oog hebben voor mens- en milieuaspecten waaronder ze gemaakt zijn. Dus wat is er nu mooier dan gewoon consumeren wat we toch altijd al doen en daarbij gelijk de wereld een beetje eerlijker maken! Mag het dan zo af en toe ietsje duurder zijn?