Pagina's

vrijdag 23 september 2011

Reddingsplan Griekenland

Griekenland staat op de rand van de afgrond. Een faillissement lijkt onafwendbaar. Een mooi moment om het roer volledig om te gooien. Tijd voor iets nieuws. Tijd voor het invoeren van een onvoorwaardelijke basisinkomen.

Vorig jaar nog was ik in Griekenland op vakantie. Deze keer naar Rhodos, een van de Griekse eilanden. Ik vind het een heerlijk vakantieland. Wat het vooral boeiend maakt, naast het altijd goede weer, is de geschiedenis van het land en de vele bewaarde oudheden. Interessant vanwege de niet te onderschatten en basale invloed die dat heeft gehad op ons leven van vandaag. Ons huidige democratisch staatsmodel, het rechtssysteem, het onderwijs, de ethiek, de filosofie vindt voor een groot deel haar oorsprong in het oude Griekenland. We kunnen niet ontkennen dat Griekenland de bakermat van onze beschaving is, dat zie je en dat voel je vooral als je daar bent.

Omdat in het oude Griekenland de basis is ontstaan van de systemen die wij nu hanteren is het misschien een mooie gelegenheid om aldaar een nieuwe systeem in te gaan voeren. Namelijk een onvoorwaardelijke basisinkomen, een nieuwe vorm van overheidsfinanciering, op zich niets nieuws, alleen anders ingericht. Met de invoering van een basisinkomen wordt direct het overheidssysteem geherstructureerd. En als we de media mogen geloven ligt daar een groot deel van de problematiek waardoor Griekenland in de huidige penibele situatie is terecht gekomen.

Basisinkomen
En wat is dan het basisinkomen, hoor ik je denken. Het betreft een individueel, levensloop gebonden vast inkomen, waarmee elk mens, op gelijke voorwaarden, een bestaanszekerheid kan opbouwen. Geen uitkeringen meer, geen ingewikkelde fiscale toeslagen, subsidies of AOW, maar gewoon een vast bedrag per persoon, jong en oud. De hoogte van het basisinkomen wordt slechts bepaald door de leeftijd en verder niets. Het onderwerp onvoorwaardelijk basisinkomen is beslist niet nieuw. De Vereniging Basisinkomen bestaat inmiddels al 20 jaar. Ook in het buitenland is dit begrip bekend en er wordt in de praktijk al mee gewerkt.

Voor informatie over het basisinkomen zijn verschillende bronnen te raadplegen. Te beginnen bij het boek van Jan-Frank Koers getiteld Nieuw Nederland. In heldere taal legt hij uit hoe het basisinkomen in elkaar zit en hoe dit gefinancierd kan worden. Het boek vormt de basis van de daaruit ontstane politieke partij Nieuw Nederland, de politieke partij in Nederland die het onvoorwaardelijk basisinkomen hoog op de agenda heeft staan. Alle ander partijen die het er over hebben verbinden voorwaarden aan het ontvangen van een basisinkomen. Dat doet Nieuw Nederland niet. Beoogd wordt een maximaal effect voor mens, samenleving en economie.

Het basisinkomen brengt een sterke vereenvoudiging van de overheidsfinanciering en daarmee een afgeslankte hoeveelheid ambtenaren met zich mee. Het basisinkomen vervangt alle verstikkende regelingen, zoals het gekrakeel van nu over de pensioenleeftijd. Maar het allergrootste voordeel is dat het mensen een vrije keuze geeft en meer mogelijkheden voor ontplooiing op basis van eigen verantwoordelijkheid. Minder loonslaaf, minder stress. Minder Mentaal Verzuim, dat volgens de laatste onderzoeken op kan lopen tot 60 à 70% van de in Nederland werkende mensen (ca. 8 miljoen). Als aan de basisvoorziening is voldaan kunnen mensen het werk gaan doen wat ze leuk vinden. En als mensen doen wat ze leuk vinden en daardoor lekkerder in hun vel zitten gaat ook de productiviteit omhoog. Dat is gelijk weer gunstig voor de economie. En dat maakt de cirkel rond.


Hulptroepen naar Griekenland
Wat nodig is om tot invoering van een basisinkomen over te gaan is een proeftuin om in de praktijk te laten zien dat het werkt. En daarmee kom ik weer terug op Griekenland. De Grieken staan met hun rug tegen de muur, de overige lidstaten zitten met hun handen in het haar. Nog meer geld toesturen betekent in stand houden van de oude machtsstructuur die er nu heerst en dat lost dus niets op, maar kost de economie veel geld met alle risico’s van dien. Het enige dat Europa op dit moment kan doen is mensen en middelen inzetten om Griekenland een nieuwe weg in te laten slaan.

Mijn voorstel zou zijn: laat een groep deskundigen uit de Vereniging Basisinkomen, Nieuw Nederland en diverse economen en financiële experts, aangevoerd door Jan-Frank Koers, onder mandaat van de Europese Unie, naar Griekenland afreizen om de invoering van het basisinkomen in gang te zetten. Eenmaal ingevoerd kunnen alle landen van de Europese Unie individueel tot invoering overgaan. Als we dan nu met z’n allen constateren dat we een nieuwe weg moeten inslaan omdat de huidige weg een doodlopende blijkt te zijn, laten we daar dan zo snel mogelijk mee van start gaan, liefst vandaag nog.

Teken de petitie
Enthousiast over een onvoorwaardelijke basisinkomen teken dan de petitie voor de invoering.

zaterdag 10 september 2011

10 september: Gedenkdag

We weten allemaal nog waar we waren en wat we deden op 11 september 2001. Voor mij is deze dag ook gedenkwaardig, maar niet zozeer vanwege het drama dat zich op die dag voltrok, meer vanwege de gebeurtenis de dag ervoor.

Voor mij heeft 9/11 een totaal andere betekenis dan voor de meeste mensen in de wereld. Ik was een aantal weken zwanger van mijn tweede kind, tot het moment dat ik op kantoor ineens in een plas bloed zat. Foute boel wist ik meteen. Nog voel ik de brok in mijn keel toen ik mijn man belde om hem het slechte nieuws te vertellen. Wie ooit een miskraam heeft gehad weet precies hoe ik mij toen voelde.

De volgende ochtend ben ik weer aan het werk gegaan, de beste afleiding. De huisarts had gezegd dat ik in de komende dagen maar even langs moest komen, maar het had geen haast. Half verdoofd niet bewust van mijn omgeving werd ik ’s middags door een aantal collega’s geroepen. Er was een vliegtuig tegen het WTC in New York gevlogen. Internet lag direct plat, maar op de afdeling opleidingen stond een televisie. Daar ter plaatse zagen wij het tweede passagiersvliegtuig de tweede toren binnenvliegen.

Het gevoel wat mij toen bekroop vergeet ik nooit meer. Onmiddellijk besefte iedereen dat het geen ongeluk was. De derde wereldoorlog was aangebroken. Op dat moment kon ik mijn tranen niet meer bedwingen. Gelijk besefte ik waarom mijn kindje niet op deze wereld had willen komen. En dat ons een tweede kind bespaard bleef in deze vijandige mensonvriendelijke wereld.

De volgende ochtend stond de vertegenwoordigster van Moeders voor Moeders op de stoep. Helemaal vergeten haar af te zeggen. Ik voelde mij verschrikkelijk. Toch deed zij een zwangerschapstest en tot mijn stomme verbazing sloeg die positief uit naar de hoogste score. Onmiskenbaar, ik ben toch nog zwanger. Ik begrijp er niets van. ’s Middags bevestigt de dokter dat het zo is. Niet veel later gevolgd door een echo waarop een hartje zichtbaar is. Er is dus toch een tweede kind op komst.

8 maanden later
Het is maandagmiddag en ik drentel wat door het huis omdat de weeën zijn begonnen. Aan het begin van de avond belt mijn vader. “Heb je de televisie aan staan en het nieuws gehoord?” “Nee”, zeg ik, “ik wil even niets aan mijn hoofd want de weeën zijn begonnen.” “O, dan laat ik je maar met rust.” Hij wenst mij sterkte en hangt op. Natuurlijk is mijn nieuwsgierigheid gewekt en kom er achter dat Pim Fortuyn is neergeschoten, naar later blijkt dodelijk getroffen.

Nog voor de dag om is beval ik van een gezonde zoon, het is 6 mei 2002. Net zo bizar als het begin van de zwangerschap, is de afloop. Na de bevalling blijkt dat er aan de placenta een tweede vruchtzak zit. En daarmee vallen alle puzzelstukjes op hun plaats. Ik had inderdaad een miskraam de dag voor 9/11. Ik moet nu leven met het idee dat ik eigenlijk een tweeling zou hebben gekregen. Nu jaren later is voor mij 10 september nog altijd de dag dat ik een kind verloor. Een kind dat liever aan de andere kant wilde blijven, waarom zullen we nooit te weten komen.