Pagina's

donderdag 17 juni 2010

Ont-moeten

Bij tijd en wijle lijkt het leven onaangenaam hectisch en vol. Zo ook in de laatste weken voor de zomervakantie. De kinderen zijn druk en springerig en duidelijk toe aan vakantie. Hoe komen we af van dat heilige moeten?

In de weken voor de zomervakantie lijkt het net of we leven in een snelkookpan – zwaar onder druk. Alles moet nog worden afgehandeld voor de vakantie. Iedere werkgroep of commissie moet nog minstens een keer bij elkaar komen. Nog voor de vakantie moeten alle nieuwe ideeën zijn uitgewerkt en bij voorkeur als projecten in de steigers staan. De ons opgelegde deadlines naderen met rasse schreden. Ook heeft ieder zichzelf respecterende organisatie nog juist voor de zomer een interessant congres, dat je zeker niet wilt missen. En dat alles omdat daarna het werkleven een paar weken op slot zit.

In ons privé-leven is het niet anders. De afsluitende schoolfeesten, sportdagen en voetbaltoernooien waarbij de hulp van ouders toch wel verwacht wordt. Het lijkt ook wel of alle kinderen in deze weken jarig zijn. Of is dat verbeelding? Om nog maar te zwijgen van de evenementen zoals de jaarlijkse paardenmarkt in het dorp, het tentfeest in de buurt, de zomerfair op het mooie landgoed, de open tuindagen in de omringende dorpen, kermissen en jaarmarkten. Ook nu weer loopt het aantal verplichtingen de spuigaten uit met tot overmaat van ramp het Wereldkampioenschap Voetbal! Er alleen al aan denken leidt tot stress en vermoeidheid hoe leuk het ook allemaal is.

Het pijnlijke van dit alles is dat het lijkt alsof we geen keuze hebben: we Moeten! Terwijl we wel degelijk een keuze hebben. Dus is het tijd voor reflectie, even de rem erop en pas op de plaats. Waarom doen we dit allemaal? Voor wie doen we dit? Wat gebeurt er als we niet gaan en gewoon alleen maar aandacht geven aan onze dierbaren? Onderuitgezakt op de bank, verzonken in mijn eigen gedachten, moest ineens denken aan het volgende gedicht:

Ont-moeten

Als niets meer moet, is dat ontmoeten
Als niets meer moet, mag ik er zijn
Als niets meer moet, is alles mogelijk
Dan doet ontmoeten niet meer pijn.

Het moeten zet me achter tralies
Met monsters om me heen op wacht
Afwijzing, Woede en Vernedering
Maar ik ben het die mijzelf veracht.

Ik maak van willen meestal moeten
Omdat ik steeds naar iets verlang
Goedkeuring, liefde of aanvaarding
En daarom ben ik altijd bang.

Als niets meer moet, ontmoet ik vrijheid
Zij wordt mijn liefste kameraad
Zij accepteert, steunt en vertrouwt me
Ik weet dat zij me nooit verraadt.

Dan kan ik jou ook vrijheid geven
Ik houd je niet meer in mijn macht
Jij hebt recht op je eigen leven
Op jouw manier vanuit je kracht.

Als niets meer moet kan ik ontmoeten
Gewoon omdat het dan zo gaat
Niet meer de eis ontmoet te worden
Geen angst meer dat je me verlaat.

Want zonder moeten is er vrijheid
Vol liefde en humor spoort ze me aan
Om elk aspect van mezelf te beminnen
En zo het leven aan te gaan.

Ik wil mezelf nu graag ontmoeten
Verlost van uiterlijke schijn
Ik sta mij toe niets meer te moeten
En eindelijk mezelf te zijn.

Auteur onbekend.

Mocht iemand weten door wie dit is geschreven dan hoor ik dat graag.

vrijdag 11 juni 2010

De Tweede Kamerverkiezingen 2010

Mijn kinderen ontdekten als eerste dat ik vermeld stond op de kieslijst als kandidaat voor de verkiezing van de Tweede Kamer op 9 juni. Zij waren helemaal opgetogen. Voor mij was het even schrikken en spannend tegelijk. Ineens sta je daar in de openbaarheid, verschuilen kan niet meer.

Daags voor de verkiezingen werd ik gebeld door een journalist van de Gelderlander die na een aantal politieke vragen aan mij vroeg of ik ook op mijzelf ging stemmen. Mijn kinderen hadden al gevraagd: Mam, mag je wel op jezelf stemmen? Daar had ik nog nooit over nagedacht. Ik kon mij ook niet voorstellen dat daar een verbod op stond of dat het ongepast is, dus waarom niet! Meestal krijg ik van mijn man de volmacht om voor hem te gaan stemmen. En stem ik altijd braaf op de kandidaat van zijn keuze. Hij was duidelijk ook onder de indruk, want hij ging deze keer persoonlijk stemmen: op mij!

De laatste dagen ben ik platgebeld en gemaild door vrienden en familie. Veel leuke reacties, maar ook een aantal die tegen mij aan kwamen praten en mij ineens om raad gingen vragen. Alsof ik overnacht ineens een autoriteit geworden ben op gebied van de politiek. Wel leuk, want het biedt ineens totaal andere gesprekstof dan voorheen. Mijn mening werd ineens gevraagd en van belang geacht. Dat dit zou gebeuren had ik van tevoren niet kunnen denken.

De partij Nieuw Nederland die ik vertegenwoordig heeft het niet zo heel goed gedaan, want we hebben 2133 stemmen behaald, niet genoeg voor een zetel in de Tweede Kamer. Een aantal leden waren daarom ook diep teleurgesteld. Ik had duidelijk mijn verwachtingen niet al te hoog gesteld, want het heeft mij niet zo geraakt. Ik vind, gezien de omstandigheden, dat we een hele prestatie geleverd hebben voor een partij die nog maar een half jaar bestaat. We hebben meegedaan aan de verkiezingen! We hebben ons laten zien! We hebben van ons laten horen! Dat is toch een geweldige prestatie.

Omdat ik nu gebombardeerd ben als autoriteit op politiek gebied kreeg ik de afgelopen dagen ook een hoop kritiek op de politieke keuze van Nederland te verduren. Termen als: ruk naar rechts, gaan voor individualisme, asociaal, nationalistisch, een land van islamhaters, etc. Van alles kwam voorbij en wat ik daar nu wel van vind. Ik moet zeggen dat ik de individuele debatjes die ik de laatste dagen gevoerd heb wel erg leuk vind. Het zet ook mijn eigen idee over de politiek op scherp.

Politiek en de Spiral Dynamics
Nee ik ben niet verwonderd over de keuze van Nederland, ook niet teleurgesteld. Als we kijken naar de theorie van de Spiral Dynamics is het een logische volgende stap in het groeiproces. Van het Groene WIJ (het Polderen) schuiven we nu door naar het Gele IK.

Voor diegenen die niets van de Spiral Dynamics weten even heel kort: het betreft een waardesysteem waarbij Groen betekent iedereen is gelijk, niemand mag zijn hoofd boven het maaiveld uitsteken en doe maar gewoon; Geel betekent ieder mens is verschillend met unieke eigenschappen op zoek naar vrijheid en zelfontplooiing.

Een aantal wijze mensen in de wereld geven aan dat in West-Europa de culturele en evolutionaire ontwikkeling het verst gevorderd is. Dit vanwege de hoge welvaart waarin wij verkeren, ons vermogen om creatief en innovatief te zijn en de mate van vrijheid van meningsuiting en onafhankelijkheid in ons denken. De verandering, de volgende stap in onze evolutie, zal daarom ook in dit deel van de wereld en met name in Nederland gaan ontstaan. Mensen die dit zeggen zijn o.a. Ervin Laszlo (de Club van Budapest - foto links), Don Beck (medeontwikkelaar van de Spiral Dynamics - foto boven) en de Dalai Lama (foto rechts).


Conclusie
De conclusie die we nu na deze verkiezingen kunnen trekken is dat de weg naar het IK-tijdperk is ingeslagen. Vragen die aan de orde komen: wie zijn wij en waarom zijn wij hier? Het wordt tijd dat wij als individu onze eigen verantwoordelijkheid gaan nemen voor wie wij (willen) zijn. Is het egocentrisch om een tijdje de aandacht op onszelf te vestigen? Nee, juist niet, als wij weten wie we zijn en waar we naar toe willen zullen wij sterk genoeg zijn om de veranderingen aan te kunnen. En als wij in onze eigen kracht staan zijn wij ook in staat om anderen mee te nemen en groeien we vanzelf weer door naar het volgend WIJ-stadium.

woensdag 2 juni 2010

Alternatieve waardesystemen m/v

Mannen en vrouwen denken, voelen, doen en handelen echt anders. Zeker als het om een onderwerp als geld of waardesystemen gaat. Dat merk je pas als je een eenling bent in een groep van hetzelfde geslacht. Onlangs vond bij Seats2Meet in Utrecht een bijeenkomst plaats waar werd nagedacht over alternatieve waardesystemen.

Binnen sociale netwerken vindt steeds meer uitwisseling van kennis plaats waarbij geen sprake is van geldelijke betaling. De kennis die over en weer wordt uitgewisseld vertegenwoordigt een bepaalde waarde. De vraag en de zoektocht hierbij is hoe kun je deze waarde tastbaar en te gelde maken. En als die waarde geldelijk gemaakt kan worden hoe verdeel je deze dan weer onder allen die een bijdrage hebben geleverd. Een boeiende vraag die terecht ook binnen het team van Seats2Meet speelt. Tot een echte uitkomst kwam het (nog) niet, maar er waren wel andere opmerkelijke conclusies.

De enige man in het gezelschap voelde zich toch wat ongemakkelijk, gaf hij toe, hij kon niet goed meegaan in de gedachtegang van de vrouwen. Omdat in december van het afgelopen jaar de eerste bijeenkomst bij Seats2Meet over het onderwerp voor het merendeel uit mannen bestond, leek het de initiatiefnemers interessant om een ‘women only’ variant te organiseren. Naast de facilitator was er één mannelijke deelnemer. Hij wist waar hij aan begon!

Het experiment is geslaagd omdat de uitkomst van beide bijeenkomsten inderdaad iets anders heeft opgeleverd. Tijdens de “mannen”bijeenkomst lag de oplossing meer op het inrichten van nieuwe systemen en alternatieven voor geld, met een model als resultaat. Probleem was alleen: Hoe past de mens daarin? Daar kwamen de mannen niet goed uit en probeerden gekunsteld de mens in het model te persen.

Bij de “vrouwen”bijeenkomst stond de mens juist centraal: gevoel, samen, vanuit het hart, delen, gelijkheid, sociaal, zorg voor elkaar en de zwakkeren, waren de termen die voorbij kwamen. Niet-materiële aspecten voerden de boventoon. Van een model was al helemaal geen sprake, misschien hooguit een variatie op een nieuw soort communisme.

Nieuwe geluiden kwamen naar boven zoals basisinkomen voor iedereen, want van daaruit kan ieder mens zich ontplooien en bezig zijn met wat echt belangrijk is. Afschaffen van landeigendom, want land is toch van iedereen? Ook het onderwerp ruilhandel kwam uitgebreid aan bod.

Het resultaat van deze tweede bijeenkomst is een totaal andere dan de eerste. De centrale gedachte is: doen waar je goed in bent, handelend vanuit eigen kracht en authenticiteit en gaan voor het grotere geheel. De enige man in het gezelschap vond weinig houvast aan de uitkomst.

Nog een opmerkelijk feit was dat er duidelijk verschillen waren binnen de groep vrouwen, waardoor het hier en daar tot botsingen kwam. Er waren vrouwen met duidelijk meer mannelijke energie en een groep met meer vrouwelijke energie. Vooral de laatste groep vond de andere vrouwen te dominant. Zelf heb ik niet zo’n last van dergelijke verschillen en stoor ik mij daar niet aan, maar dat zal wel komen omdat ik jarenlang in een mannenomgeving heb gewerkt waardoor ik ook een flinke dosis mannelijke energie in mijn bagage heb zitten. Dat we toch tot een duidelijk andere uitkomst kwamen dan de “mannen”bijeenkomst was toch wel bijzonder.

Maar bovenal was het een reuze gezellige en vermakelijke middag en ik ben ook erg benieuwd naar de volgende bijeenkomst waar de mannen en de vrouwen elkaar ontmoeten. Zal het daar ook tot botsingen leiden, of nemen de vrouwen het dan juist weer voor elkaar op? We zullen het zien.